Obróbka skrawaniem

Obróbka skrawaniem definiowana jest jako usuwanie w postaci wiórów, określonej objętości materiału, w celu otrzymania przedmiotu o zadanym wymiarze i kształcie oraz stereometrycznych i mechanicznych właściwościach warstwy wierzchniej przedmiotu z wykorzystaniem energii mechanicznej. Każdy z rodzajów obróbki skrawaniem, w zależności od poziomu wymagań jej jakości, można określić jako zgrubny, kształtujący czy wykańczający. Wymusza to zastosowanie odpowiednich przyrządów, obrabiarek, narzędzi i organizacji procesu technologicznego.

Obróbka skrawaniem jest jedną z najbardziej uniwersalnych metod kształtowania maszyn i urządzeń i jest wciąż popularną metodą wytwarzania. Obecnie procesy skrawaniem spełniają duże wymagania dotyczące jakości wyrobów, wydajności i efektywności, niezawodności, energochłonności i ekologiczności.

Nauczanie obróbki skrawaniem ma na celu pogłębienie wiedzy słuchaczy z zagadnień dotyczących obróbki skrawaniem i teorii obróbki skrawaniem. Dodatkowo wiedza słuchaczy jest pogłębiana zgodnie z trendami rozwojowymi obróbki skrawaniem. Obejmuje zagadnienia:

.         wzrostu dokładności wymiarowo-kształtowej i jakości technologicznej warstwy wierzchniej - nanotechnologię,

.         zwiększenia prędkości skrawania - obróbkę szybkościową,

.         ograniczenia zużycia cieczy obróbkowych ze względu na konieczność utylizacji, negatywne oddziaływanie na zdrowie pracownika, poważne zagrożenie dla środowiska. Obróbka na sucho możliwa jest dzięki zastosowaniu powłok i materiałów supertwardych,

.         dokładnej obróbce materiałów w stanie utwardzonym,

.         wspomagania konwencjonalnych sposobów obróbki wykorzystujących energię mechaniczną innymi rodzajami energii np. przez oddziaływanie termiczne, chemiczne, erozyjne, strumieniami plazmy lub lasera.

.         wykorzystania metod symulacji komputerowej do wizualizacji procesu, tworzenia modeli, optymalizacji.

Ergonomia

Ergonomia jest nauką zajmującą się problemem stworzenia jak najbardziej korzystnych warunków do pracy człowieka. Ergonomia stara się pomóc znaleźć projektantom optymalne rozwiązania w różnych dziedzinach zastosowań. Jest ona dziedziną ścisłą. Jest i powinna być traktowana jako interdyscyplinarna dziedzina działalności naukowej i praktycznej, w której wykorzystywane są rozwiązania teoretyczne i metody badawcze dyscyplin partycypujących w kształtowaniu racjonalnych warunków pracy. Wykorzystuje obserwację, pomiar, opracowanie wyników, czytanie wykresów.

Celem edukacji ergonomicznej jest zmiana myślenia słuchaczy, którym należy uzmysłowić natury powiązań człowiek-maszyna-środowisko. Ze względu na to, że studenci zapamiętują łatwiej szczegóły, skupia się ona raczej nad samą ideą ergonomii, która powinna być w nich zakorzeniona. Teoria ergonomii jest obszerna i trudna i musi być poparta przykładami, by stała się w oczach studentów nauką praktyczną, która daje konkretne, mierzalne korzyści.

Jednym ze sposobów nauczania ergonomii w szkołach technicznych jest powiązanie problematyki ergonomicznej z określoną specjalnością i specjalizacją, polegającą na rezygnacji z nauczania wszystkich zagadnień wchodzących w skład teorii człowiek-maszyna i wyborze jednego problemu, nad którym wykładowca i student pracują cały semestr. Wymaga to dostosowania programu nauczania tak, by ten sposób nauczania w pewien sposób nie ograniczył osoby, która wybrała określoną specjalność. Nie ma też przekonania co do tego, czy to, co aktualnie studiuje, będzie dominujące w jego pracy zawodowej w przyszłości. Dlatego uwzględnia się wiele zagadnień pokrewnych danej specjalności oraz te, które budzą zainteresowanie, bądź które mogą stać się ważne za parę lat. Nikt wcześniej nie przypuszczał jak wiele zawodów i w jak olbrzymim zakresie związanych będzie z posiadaniem urządzeń elektronicznych, w tym komputerów.

Dodatkowo, zwracając uwagę na to, że ergonomia jest nauką stosunkowo młodą oraz że korzysta z dorobku wielu dziedzin naukowych treść zajęć dydaktycznych jest wzbogacana o wiadomości z zakresu najnowocześniejszych osiągnięć techniki w danej specjalności.

Ekonomiczne Zastosowania Komputerów

We współczesnej gospodarce występuje potrzeba kształcenia interdyscyplinarnego. Cechą takiego systemu kształcenia jest specjalne potraktowanie wielu dziedzin z równoczesnym studiowaniem przedmiotów technicznych i ekonomicznych. Dla zwiększenia efektu wzajemnego przenikania między przedmiotami technicznymi i ekonomicznymi wprowadza się tzw. przedmioty integrujące (informatykę), których zadaniem jest pokazanie rozwiązań występujących między sferą techniczną i ekonomiczną. Jedną z podstawowych obecnie poszukiwanych umiejętności jest zdolność rozumienia i wykorzystywania związków techniki z biznesem oraz potrzeb rynku.

Podstawowe założenia prowadzenia przedmiotu można sformułować następująco:

.       współczesne zarządzanie przedsiębiorstwem musi posługiwać się informatyką jako narzędziem w procesie podejmowania decyzji,

.       współczesna informatyka jest w pełni przygotowana do tego, aby użytkownik mógł się nią posługiwać przy rozwiązywaniu nawet najbardziej złożonych zadań,

.       rozwój informatyki w zarządzaniu to tworzenie mocnej i użytecznej infrastruktury, którą może się posługiwać użytkownik bez specjalnego przygotowania informatycznego i bez pośredników,

.       zastosowanie informatyki w zarządzaniu tworzy dział nauki, w którym jest stworzona własna teoria oraz wykorzystywany dorobek innych działów.

Analizie poddawane są dostępne na rynku systemy informatyczne przedsiębiorstw z ukierunkowaniem na wybór systemu informatycznego dla wybranej firmy. Problem informatyzacji rozpatrywany jest w aspekcie wyboru sprzętu komputerowego, informacji wchodzących do komputera, przepływu informacji, zabezpieczeń oraz postaci dokumentów wyjściowych. Zmusza to studentów do samodzielnego pogłębiania wiedzy, poznawania struktury organizacyjnej wybranej firmy oraz korzystania z pomocy specjalistycznych firm komputerowych.

Poznanie dostępnych systemów informacyjnych stanowi punkt wyjścia do samodzielnego projektowania aplikacji oraz baz danych jako podstawowego narzędzia integracji systemów informatycznych. Poruszane są również zagadnienia przetwarzania klient-serwer, systemów rozproszonych, hurtowni danych oraz nowoczesnych środków przetwarzania i przekazu danych.

Zajęcia praktyczne obejmują zapoznanie z ogólnymi zasadami budowy oprogramowania wykorzystywanego do zastosowań ekonomicznych oraz z mechanizmami w posługiwaniu się tym oprogramowaniem na bazie programów do obsługi biur i firm (oprogramowanie finansowo-księgowe, magazynowe, płacowo-kadrowe, kosztowe, fakturowania, prawnicze, itp.) w pracy jednostanowiskowej i w sieci.

Techniki Cyfrowe w Nadzorowaniu

Nauczanie tego przedmiotu we współczesnym świecie jest koniecznością. Jednym z podstawowych wymogów jest wytwarzanie elementów o najwyższej jakości. Ocena przedmiotu po zakończeniu wytwarzania w zautomatyzowanej produkcji nie jest wystarczająca. Współczesne systemy wymuszają posiadanie systemów nadzorowania, które są w stanie pozyskać i przetworzyć dane pomiarowe o procesie oraz wysłać informację sterującą do systemu wytwórczego. Wykorzystuje się do tego nowoczesne, inteligentne czujniki. Do rozpoznawania stanu stosuje się metody rozpoznawania obrazów.

Przedmiot obejmuje wiele zagadnień związanych z monitorowaniem, nadzorowaniem i diagnostyką. Jest to dogłębna znajomość procesu pomiarowego i produkcyjnego, modelowania, udoskonalania. W zakres wchodzą komputerowe systemy pomiarowe, w tym interfejs pomiarowy, przetworniki wielkości fizycznych, analiza danych pomiarowych, sieci przemysłowe. Szczegółowo omawiany jest system wizyjny oraz przetwarzanie i analiza obrazów. W zakres przedmiotu wchodzą też elementy przetwarzania informacji. Kluczowym zagadnieniem jest rozpoznawanie obiektów, w tym struktury danych, metody statystyczne i sieci neuronowe w rozpoznawaniu. Omawiane jest też zagadnienie algorytmów genetycznych i logiki rozmytej w rozpoznawaniu.